Podium in Bulgarije!

Van 10 tot 19 september heb ik de Ronde van Bulgarije gereden. Deze "Tour de France van het Oostblok" kende een behoorlijk deelnemersniveau (zo reed onder andere de nummer 15 van het WK 2010 mee en nog een stuk of 15 man die deelnemen zullen nemen aan het WK zondag) en er was een lastig parcours uitgetekend door de organisatoren over verschillende Bulgaarse cols. Ik was van plan "een ritje uit te zoeken" en proberen de etappe te winnen, of in ieder geval mooi mee te rijden. 
De rest van het OWC Global Cycling mixteam waar ik mee op pad was waren Thijs Poelstra, Dirk Oude Ophuis, Koos Jeroen Kers, Ruud Kooijmans en Ferdi van Katwijk. De begeleiding was in handen van Kees en Ria Roks en Peter Hoondert.
Zaterdagavond 10 september stond er een soort Grand Prix Sprint Challenge op het programma waar je met 5 man op een kasseienrondje van 500 meter rond de kathedraal van Sofia moest racen. 3 rondjes en dan finish. Een kolfje naar mijn hand en ik stond dan ook in de finale, met als hoofdprijs de eerste groene trui van de week. Helaas werd ik door een Rus de stoeprand opgebeukt waardoor ik lek kreeg. Ik werd nog wel tweede maar ja het ging alleen om plek 1.
Zondag de 11de was dan de eerste echte etappe en ik stond mooi vooraan opgesteld. Toen de vlag naar beneden ging sprong ik gelijk mee met wat Engelsen maar we werden weer teruggepakt. Er werd wat gesprongen en een Rus van Itera-Katusha sprong. Ik zag dat hij wel sterk was en het leek me wel kansvol dus ik sprong er naar toe. Franco Marvulli (ja inderdaad, de baanrenner) sprong naar ons toe en zo waren we met zijn drieen. We draaiden ongeveer een half uur en het was echt warm. Net toen ik dacht, het zou wel chill zijn als er nog 3 man bij komen, kwamen er 3 man bij. Nog een Zwitser, een bulgaar en een Tsjech van PSK Whirlpool. Op het eerste de beste heuveltje daarna losten we Marvulli en waren we nog met 5. Marvulli had trouwens gelijk al zijn kruit verschoten want hij finishte elke dag als laatste en was ook de rode lantaarn.
We hadden uiteindelijk maximaal 5 minuten voorsprong maar toen de finale naderde kalfde het snel af. We hadden op een gegeven moment nog 40 seconden voorsprong en de andere zwitser voelde zich niet meer zo goed en liet zich lossen "want we zouden toch teruggepakt worden". Toen de voorsprong vervolgens weer opliep naar 50 seconden begonnen wij er weer in te geloven en we liepen zelfs uit naar 1:30. Uiteindelijk mochten we met 4 man sprinten voor de dagzege, ik werd derde in dit sprintje. Uiteraard had ik graag gewonnen maar ik was echt compleet gesloopt. De Rus van Katusha won en de Tsjech werd tweede. Hier een foto van de finish:
 
En van de huldiging:
 

 Bij "media" staat nog een filmpje van de finish en van de huldiging!

De tweede en derde etappe waren bijzonder zwaar, enerzijds omdat ik al een jasje had uitgedaan op de eerste dag maar anderzijds ook door het profiel (geen meter vlak) en de afstand. Tijdens deze Ronde heb ik meerdere "records" voor mezelf verbeterd, en een van deze was het aantal wedstrijdkilometers op 1 dag. De ochtendrit was namelijk 101 km en de middagrit 142. Bijmekaar 243 km wedstrijd! Fack! 's Ochtends reed er een groepje weg dat ook weg bleef en was er een sprintje voor plek 5. Ik zat in de laatste kilometer zeer goed geplaatst maar de laatste 700 meter was 8% bergop. Ik had geen kracht meer in de benen en veranderde van een renner in een baksteen en kwam ergens middenin het peloton binnen.  
's Middags was ik helemaal afgedraaid en kwam ik ook midden in het peloton binnen.

De vierde etappe (derde dag) was ik weer behoorlijk opgeklaard en weer vol frisse moed. Na 2 km lag er een tussensprint om geld en ik stond mooi vooraan bij de start. Er werd gelijk vol gereden en toen het even stil viel sprintte ik vol weg op de 13. Even zitten, doorschakelen naar de 12, versnellen, even achterom kijken, de rest zien komen, verdapperen, en ik had de premie binnen! Ik was even op de adem getrapt en toen er daarna 5 man wegreden wilde ik in mijn hoofd er wel naar toe springen maar de benen wilden helaas niet. Ik was er bijna bij maar toen we rechtsaf tegen de wind in draaiden werd het gaatje 26 meter, 27 meter, 28 meter, 30 meter, 35 meter, 40 meter, 50 meter en daarna waaide ik terug in het peloton. Het was duidelijk: Je moest echt scherp zijn als je mee wilde zitten!

De laatste 5 dagen in Bulgarije waren serieus afzien: Op de vierde dag lag er een klimmetje van tweede categorie 10 km voor de meet. Beetje "Milaan SanRemo achtig" zeg maar. Het zou sprinten met een select groepje worden, iets dat mij wel ligt. Helaas werd ik gefrituurd op het klimmetje en moest ik als een Cavendish lossen. 
De dag erna (dag 5) was het wel een massasprint. Ik had geen superbenen deze dag maar met een beetje wringen kwam ik op plek 24 uit. Dag 6 was dan weer zoals dag 4, met een pittig klimmetje vlak voor de aankomst. Hier kwam ik op 3 minuten binnen, ik voelde al snel dat ik het niet ging bij benen en met de laatste twee (zware) dagen in het vooruitzicht liet ik lopen.
Dag 7 was een zware dag. Vanuit het vertrek een steil klimmetje van de derde categorie op, gevolgd door een snelle afdaling en vervolgens een klim van de eerste categorie. Ik kan vrij goed starten en ik zat in de grote groep toen we de klim van 1ste categorie opreden. Hier werd ik er een km of 5 onder de top uit gereden, maar ik viel niet stil en kwam in een mooie groep boven op 1 minuut van de kop van de wedstrijd. Helaas was er wat gedoe in de afdaling met wat mensen die gaten lieten vallen wat echt niet nodig was, waardoor we op het vlakke plots met 7 man zaten op 1 minuut van het peloton. We moesten 20 minuten plat op het stuur op de 12 om er bij te komen. Aan het einde van de etappe zat ook nog een klim van 1ste categorie. Ik had al behoorlijk wat jasjes uitgedaan, ook omdat het in het peloton nog een aantal keer op de kant kwam. Op de laatste klim moest ik er dan af en kwam in een mooi groepje boven en naar de streep op 7 minuten uiteindelijk. 
De laatste dag was het sluitstuk van de ronde: een klim van 2de, een van 1ste, en nog een van 2de categorie. Wat mag heten, want de twee van 2de waren eigenlijk net zo hoog en steil als die van 1ste categorie de dagen ervoor. De klim van 1ste categorie ging naar het dak van de ronde: 1600 m hoog. Zo hoog was ik nog nooit geweest op de fiets....
Op de eerste klim ging het redelijk rustig, omdat de klim breed en niet heel steil was. Met een groot peloton begonnen we aan de klim van 1ste categorie. Ik zat goed geplaatst rond plek 10 maar plots liepen mijn benen helemaal leeg. Ik kon er niks aan doen en langzaam zakte ik door het peloton. Toen reed ik over een hobbeltje en voelde ik dat mijn velg het asfalt raakte.......
Wij hadden auto 19 dus ik moest vrij lang wachten voordat ik een nieuw wiel kon krijgen en toen ik eenmaal op de fiets zat was ik de laatste man in koers....Ik wilde niet op de laatste dag nog even uit koers genomen worden dus ik heb hem toen op de grote plaat gezet en ben 5 km vol maar dan ook echt vol omhoog gereden. Ik reed een man of 40 voorbij en kwam uiteindelijk in een groep met veel duitsers (waaronder de groene trui) uit. Robert Bartko was de buschauffeur van dienst en onder zijn malende tempo zijn we zo naar de finish gereden. Nog wel mooi was de afdaling van de klim van 1ste categorie. Dit was vreselijk slecht wegdek en mijn ketting vloog van mijn voorblad af. Ik kreeg hem er niet op en durfde niet verder te rijden omdat ik bang was dat hij zou vast slaan. Dus: stoppen, ketting erop leggen, opstappen, op gang trekken. De groep waar ik in zat was natuurlijk al nergens meer te bekennen. Ik heb echt de afdaling van mijn leven gereden, zeker omdat het na een paar minuten begon te regenen en de hele afdaling superglad lag. Nog een vangrail aangetikt maar na 10 minuten zat ik weer in de groep. Best coole ervaring vond ik! De laatste klim werd gedecimeerd opgereden en de laatste 25 km werd er nog even "Das Team Zeitfahren" geoefened door Ze Germans. Aan strak 55 per uur reden we naar de finish toe waar we binnenkwamen op 20 minuten. Mijn ronde was in ieder geval tot een goed einde gebracht met uiteindelijk een 55ste plek in het AK als slot. Ook Koos-Jeroen, Thijs en Dirk zijn aan de finish gekomen en nadat we 's avonds de lokale dranken nog even uitgetest hadden zijn we zeer vroeg (1o voor 3) richting Sofia getaxied om daar het vliegtuig naar NL terug te nemen. Al met al was het een zeer geslaagde trip, ik zeg: Mooiste ronde oooooooooooooooooooit! 
 

Vlnr: Peter Merx, Koos Jeroen Kers, Thijs Poelstra, Ferdi van Katwijk, Dirk Oude Ophuis, Ruud Kooijmans
Fotograaf: Kees Roks (begeleiding) 
Niet op de foto: Ria Roks en Peter Hoondert (begeleiding) 
Achtergrond: Kathedraal van Sofia!