Voor vandaag stond het criterium in Sognedal op het programma. Dit was een criterium over 60 rondjes van 800 meter (!), in totaal 42 km. De start was om 19:00 pas, dus voordat we daarheen gingen hebben we eerst nog een toeristisch rondritje door de omgeving gemaakt. We zijn met de auto richting Aurland gegaan dwars over een berg heen. Daar lag nog allemaal sneeuw en uiteraard zijn we hier even gestopt om wat sneeuwballen te gooien en wat mooie foto's te nemen. Daarna zijn we doorgereden naar een super mooi uitkijkpunt. Het was echt een uitzicht zoals je die altijd in natuurfilms over Noorwegen ziet!!.. Op de terugweg zijn we door de langste autotunnel in de wereld (25 km ongeveer) gereden.
Toen we weer terug waren hebben we ons klaargemaakt voor de wedstrijd en zijn we met de veerboot naar Sognedal gegaan. Daar eenmaal aangekomen hebben we eerst even gegeten en het rondje verkend (dat ging natuurlijk snel). Voor de start was ik goed gefocusd omdat het wel eens heel hard zou kunnen gaan...en dat ging het ook! De wedstrijd was een grote demarrage waarbij niemand meer kreeg dan 100 meter. Ik was goed in orde en was dan ook veelvuldig voorin te vinden, net als Sierd en ook Frank liet zich regelmatig van voren zien. Pieter en Taeke-Piet hadden wat meer moeite met de snelheid maar zetten zich ook voor de volle 100% in. Sierd won nog de publiekssprint, een sprint waarbij de opbrengst bepaald wordt door wat de toeschouwers aan geld in een hoge hoed doen!
Toen tien ronden voor het eind alles nog bijmekaar was begon ik te gokken op een massasprint. Ik hield mezelf van voren en besloot zelf niet meer aan te vallen maar alleen nog mee te springen als het kon. Dit ging goed totdat...drie ronden voor het eind een Noor bij mij onderdoor komt en mij dwars in mijn achterwiel rijdt. Gevolg: Mijn achterwiel schiet gelijk helemaal krom waardoor ik van mijn fiets gelanceerd wordt. Ik kon de boel nog enigszins controleren waardoor ik niet hard val maar in mijn val breekt wel mijn schoenplaatje dwars door midden. Ik kan niet verder en moet de wedstrijd staken. Uiteraard was ik goed teleurgesteld maar ja dat is wielrennen. Om met de woorden van Michiel Bekker te spreken: 99% van wielrennen is k*t, 0,95% is leuk en 0,05% is geweldig. Dit moment hoorde 100% zeker tot de eerste 99%. Sierd werd nog knap tweede en de rest van de ploeg finishte in het peloton.
Met een geknakte moraal kon ik huiswaarts waar ik nog even 20 minuten heb uitgefietst om de spanning van de val uit mijn lichaam te fietsen. Daarna nog wat gegeten en op bed gegaan...morgen een nieuwe kans!

Naar het verslag van dag 3 →