Soms wel, soms niet (Dorpenomloop Drenthe)

"Soms heb je wel goede benen, soms niet" is vaak een gehoord excuus van wielrenners die de slag missen in een wedstrijd. Als ik echter goed getraind ben en me goed voorbereid heb dan heb ik echter altijd goede benen dus daar lag het gisteren niet aan. Toen de wedstrijd voor het viaduct richting Loon vrijgegeven werd zat ik alweer op de bumper van de voorrijauto (en dat terwijl ik halverwege de neutralisatie nog even afgestapt ben voor een sanitaire stop) en ik draaide als eerste het viaduct omhoog. Richting Loon hielden we het tempo hoog en door Loon trokken we het peloton op een lint. Toen we daarna richting het noorden de es bij Loon opreden zetten we het op de kant en brak het peloton. Samen met 4 ploeggenoten zat ik in de eerste groep van ongeveer 20 man. De volgende stukken parcours waren echter afwisselend met de wind in de rug of juist vol tegen waardoor de grote groep achter ons weer kon aansluiten vlak voor Bunne. Hierna begonnen weer groepjes te springen en toen er een aantal man heen sprongen ging ik er achteraan. Ik kreeg echter Wouter Haan mee in mijn wiel wat een teken voor mij was om niet door te rijden omdat ik hem anders zou meenemen naar de kopgroep. Ik verwachtte ook niet dat de kopgroep die daar ontstond zou volhouden omdat we nog een aantal pittige stukken op de kant en over de kasseien zouden krijgen. Alle grote ploegen waren echter vertegenwoordigd (wij met 3) en deze kopgroep zouden we nog wel terugzien, maar we zouden er geen aansluiting meer bij krijgen. De rest van de wedstrijd laat zich omschrijven als een soort helletocht bij verstikkende warmte met keiharde wind. 
Achter Gieten kwam het nog een keer op de kant waar volgens mij de rest van het peloton eraf gereden is en ik in de tweede groep van ongeveer twintig man kwam. Hier ben ik later met 3 andere uit weggereden, maar toen 3 van ons 4 lek reden op de kasseienstrook bij Buinen reed er nog 1 man voor die tweede groep. Toen ik weer aangesloten was ben ik uit frustratie van mijn lekrijden en ook wel een beetje dat ik niet in de kopgroep zat terwijl ik wel goede benen had op de tweede kasseienstrook weer naar deze renner toegereden en heb hem vervolgens achtergelaten. Op een gegeven moment had ik een minuut voorsprong op de tweede groep maar ook 3 minuten op de kopgroep. Na 25 km werd het wel erg zwaar en op een zwaar stuk wind tegen werd ik weer terug gepakt. Met onze groep reden we voor plek 14 in de wedstrijd en we hebben nog een snelle finale gereden waarbij er nog wat mannen afgereden werden. Met hulp van Niels de Blaauw kon ik plek 17 veilig stellen, Niels werd 19de. Cor had ondertussen met hulp van Adrie en Frank de sprint van de eerste groep gewonnen dus weer een zege erbij voor de NWVG!
Iedereen blij dus en achteraf heb ik waarschijnlijk de goede keuze gemaakt door niet naar de kopgroep te rijden en gevaarlijke renners mee te nemen. Ik heb een goede inspanning gedaan met het oog op Olympia's Tour volgende week (had na afloop 3 blikjes cola, een mars, twee chocomel en een rol pepermunt nodig om de zwarte vlekken voor mijn ogen te laten verdwijnen) en mijn kans komt wel weer!

Een uur voor dat ik dit verslag getypt heb las ik het overlijdensbericht van Wouter Weylandt die in de 3de etappe van de Giro dodelijk ten val is gekomen. Terwijl ik dit verhaal typ denk ik ook de hele tijd "Ja heel leuk allemaal, maar er is net gewoon iemand dood gegaan tijdens het wielrennen." Dit verschrikkelijke voorval maakt je toch weer bewust van het gevaar dat in elke hoek loert. Ik hoop dat Wouter Weylandt in vrede mag rusten.

Videoverslag van RTV Drenthe waar ik nog aantal keer door beeld schuif