Friesche Woudenklassieker

Zondag 15 april stond de Friesche Wouden klassieker op het programma. 's Ochtends bij het opstaan voelde ik me niet helemaal fit, last van een verkoudheid en een diep liggende hoest. Voor de rest voelde ik me redelijk ok dus uiteraard wel afgereisd naar het koude Friesland. Het waaide hard, windkracht 5 en het was best fris. Goed aangekleed stond ik dan ook op de eerste startrij. Toen het startschot gegeven werd nam ik na 2 bochten gelijk de koppositie en reed wind tegen goed door. Ik draaide als eerste de bocht linksaf in en vanaf het daar ging het al gelijk op de kant. Mijn longen waren echter iets slechter dan verwacht en stonden helemaal in de fik. Ik deed even rustig aan en bemoeide me niet echt met de waaiers omdat ik wist dat het richting Hurdegaryp weer wind tegen was. Alles schoof weer in mekaar en na Hurdegaryp gingen we richting Burdaard. Hier zou het op de kant gaan maar ik zat niet echt lekker op de fiets en miste dan ook de eerste 2 waaiers. Ik bleef echter kalm en samen met Christoph reed ik toen in de derde waaier. In de waaier voor ons zaten 2 man van ons en in de 1ste waaier ook twee man. Ik probeerde een beetje rustig aan te doen om mijn longen wat te kalmeren maar het was gewoon vol gas, vooral de stukken op de kant. We bleven vrij dicht bij de groepen voor ons terwijl achter ons weinig meer te zien was. Op de dijk bij Ee werd onze groep gesplitst in twee groepen. Ik zat in het voorste gedeelte en in het beboste stuk bij Jistrum kwamen we weer terug op de twee groepen voor ons die inmiddels weer samengesmolten waren. 
Tot aan Hurdegaryp was er een soort van wapenstilstand en werd er redelijk rustig gereden. Dit betekende echter dat het met zestig op de kant zou gaan en iedereen vooralsnog zijn krachten spaarde. Ik voelde me ondertussen wat beter en toen we linksaf gingen draaide ik in het treintje van Koga als derde door de bocht. We reden met zestien man weg met daarbij Rudy Vriend en ik van de NWVG. We draaiden goed mee tot we weer op de dijk bij Ee kwamen. Ik voelde me iets minder worden en op deze dijk moest ik dan even passen. Er kwamen echter al heel snel auto's tussen waardoor ik met een beetje geluk (mag ook wel eens na 2 koersen vallen) weer kon terugkeren samen met Jan Bos en een renner van Piels. Even later kwam ook de tweede groep weer bij ons aansluiten omdat het bij ons stilviel. 
We gingen richting de zes plaatselijke ronden en bij mij was het beste er wel af. Had weer/nog steeds last van de longen en ik besloot dan ook om niet teveel te doen en in de laatste 2 of 3 ronden mee te springen. Er reed echter al vrij snel een kopgroepje weg met van ons Rudy Vriend erbij. Hij zou uiteindelijk 2de worden. Bij ons viel het wat stil en er reden nog een paar man weg met Christoph Haxsen erbij. Ons groepje ging sprinten voor plek 12, ik werd uiteindelijk 19de. Uiteindelijk waren er slechts 30 man van de 180 starters die de hele afstand gereden hebben. Wederom een slagveld dus.
Na afloop van de Fryske Waldenklassieker was ik wel een paar dagen min en heb besloten een weekend rust te nemen ipv naar Belgie af te reizen. Voor aankomende zondag staat de Wim Hendriks trofee op het programma waar ik vorig jaar derde was en het keienklassement won. Moraal voor dus! 

Nog een verslag van TV Fryslan waar ik regelmatig door beeld heen rijd: