Ster van Zwolle

Afgelopen zaterdag stond de Ster van Zwolle op het programma. Lichtelijk nerveus (want nog geen koers km's in de benen) stond ik zaterdagochtend op. Een best bord pap verder zat ik alweer in de bus van Bert Bathoorn onderweg naar Zwolle. De vlaggen langs de A28 stonden zo nu en dan behoorlijk strak, wat betekende dat het vandaag wel eens vies de kant kon komen. De benen voelden echter de hele week al goed dus ik verwachtte wel uit te kunnen rijden. 
De start van de koers was gelijk nerveus en het was behoorlijk dringen. Na een snelle intro ging het na 20 kilometer ongeveer op de kant en ontstonden er flink wat waaiers. Ik weet niet precies in welke waaier ik zat (ik denk de tweede) maar ik bleef rustig omdat er genoeg "schoon volk" om mij heen zat. Er stonden een flink aantal continental teams aan de start en niet alle goede renners passen in een waaier, en niemand wilde zijn koers na 20 km opgeven dus voor de Lemelerberg (op 35 km) was alles alweer bij mekaar. Ik zat goed vooraan gepositioneerd en de rest van de NWVG-boys ook: we kwamen als 5e, 6e en 7e door op de Lemelerberg (volgorde: Adrie, Merx, Janssen). Kortom, we reden attent!
Na een kilometer of 75 besloot Adrie Lindeman te demarreren en kreeg 6 man mee. Het peloton viel vervolgens stil waardoor de voorsprong van de 7 (met alle grote ploegen erbij) kon groeien naar 4 minuten. Je kon echter al wel aanvoelen dat het stilte voor de storm was, want iedereen was behoorlijk nerveus. Er zijn dan een paar valpartijtjes, wat goede mannen schuiven op naar voren en plotseling zie je op je teller een 2-cijferig getal staan dat met een 5 begint, en eindigt op 2,3,4, en dan 5,6.......Dan denk je: Hey we hebben wind in de rug! En als dan voor je de motor linksaf gaat een smal weggetje in, dan weet je het dat het ongenadig uit mekaar gaat slaan...
En dat was ook wat er gebeurde vlak na de bevoorrading bij Lichtmis (bij de grote toren voor Zwolle vanaf Groningen). Er reed een groep van 22 man snel naar de kopgroep toe met van ons Stokreef erbij, hij viel later helaas terug. In de groep achter de 22 zaten wij uiteindelijk dus met 6 man want Adrie zat er nog steeds knap voor. Toen we daarna bij Genemuiden de zeer smalle dijkjes opdraaiden was ik attent en zat ik als derde van de groep gepositioneerd. Vier man van CT de Rijke komen onderdoor en zetten een enkele waaier op waardoor de hele groep vlak achter mij breekt. De jongens van de Rijke geven vol gas om hun kopman terug te brengen en ik kan profiteren door daar direct achter te zitten. Zo sluiten we uiteindelijk met 8 man aan bij de voorste groep die de kopgroep terug gepakt heeft.....op Adrie Lindeman na! Ik moest even twee keer met mijn ogen knipperen maar het was inderdaad Lindeman die als clubrenner 500 meter in z'n eentje voor een groep van 28 jagende continental renners reed! Verschillende mensen uit de groep probeerde naar Adrie toe te springen waarbij ik meesprong, aan de ene kant om de positie van Adrie te verdedigen en aan de andere kant om eventueel zelf door iemand naar voren gebracht te worden. Uiteindelijk wisten er een aantal mannen zich los te maken van de 28, waarbij ik net niet mee kon met die groep (bleef op 10 meter hangen). Bij ons viel het toen stil, waardoor van achteruit er weer wat terug kon komen. In de spits van de wedstrijd bleven vervolgens 5 man over die voor de winst gingen strijden en de rest werd door de groep opgeslokt. In deze grote groep van 65 man zaten (houd je vast!) 7 man van de NWVG vertegenwoordigd, waarmee wij numeriek gewoon de grootste ploeg waren in die groep. Ik zeg, best knap voor een clubploeg in een UCI 1.2 profkoers. In de sprint om plek 6 eindigde Bas als rapste man op de 15de stek, en ik als een na rapste van ons op de 34ste plek. De rest eindigde goed doch moe gestreden in de eerste groep waarmee we hebben bevestigd dat wij als ploeg goed mee kunnen doen in een dergelijke wedstrijd. Adrie kreeg de prijs voor strijdlustigste renner (Fedor den Hertog Trofee) en de rest kon met een goed gevoel voor de RvG naar huis!