Ronde van Ureterp (19-06-2010)

Soms heb je je dag, en soms heb je je dag niet. Vandaag dacht ik dat niet mijn dag had, maar misschien had ik hem wel maar had ik het niet door!
Aan de start stonden een mannetje of 45 op een parcours bestaande volledig uit klinkers. Tel daarbij zand in elke bocht en regen op en je weet dat er in het begin gaten gaan vallen. De eerste 40 ronden zat ik niet lekker op mijn fiets. Ik had geen zin om na mijn valpartijtje in Noorwegen weer te vallen dus ik ging rustig door de bochten. Dit resulteerde erin dat ik eigenlijk constant op 10 meter van mijn voorganger reed wat heel veel kracht kostte. Ik kon wel prima bij blijven maar bemoeide me niet echt met het koersverloop. Tijdens de koers werd de weg steeds droger en ging het peloton steeds harder door de bochten. Ik verloor steeds meer metertjes en toen op een gegeven moment iemand zei: "Merx jonge, waar ben je mee bezig neem die bochten eens normaal" dacht ik, ja waar ben ik mee bezig en vanaf toen ging ik weer hard door de bocht. Even een paar rondjes herstellen van het slopende rijden op 10 meter van mijn voorganger ervoor en ik was klaar voor de finale. Een Chinees van Skil sprong weg en Steigenga sprong er achter aan. Ik wist dat ik erbij moest zitten en gaf vol gas. Helaas besloot een van de jongens van de Friesche Leeuw om het gat op mij dicht te rijden met het peloton in zijn wiel, waarschijnlijk om de vlucht van Steigenga (die voor het LSE-team Ruiter Dakkappellen rijdt maar ook nog lid is van de Friesche Leeuw) te beschermen. De logica hierachter ontgaat mij want afstoppen doe je alleen voor je eigen ploegmaats en niet voor renners die al bij een sponsorteam rijden en sterk genoeg zijn om wedstrijden naar hun hand te kunnen zetten. Ik houd niet van dit soort "tactische spelletjes" want wielrennen gaat in eerste instantie gewoon om hard fietsen en dit soort acties zijn nergens voor nodig. In ieder geval was er een ronde later nog een valpartij omdat er iemand te hard door een bocht ging. Ik zat er net achter en kon er omheen sturen maar ik stond wel stil en verloor de aansluiting met de rest. Wel jammer maar ja op zo'n rondje als dit gebeuren dat soort dingen. Uiteindelijk werd ik nog 15de waar ik in eerste instantie niet zo blij mee was want het is niet echt een goede klassering, maar aan de andere kant had ik tot mijn eigen verbazing een mooie stapel premie-envelopjes en ach, 15de is eigenlijk ook niet zo heel slecht gezien het koersverloop. Morgen een nieuwe kans in Munt'ndam!

Nog twee foto'tjes geschoten door Ottie.nl: 
(detail: Het was zo glad en hectisch dat ik niet genoegd tijd had om mijn bril fatsoenlijk in mijn helm te kunnen zetten!)